[ و در صفت دنیا فرمود : ] مىفریبد و زیان مىرساند و مىگذرد . خدا دنیا را پاداشى نپسندید براى دوستانش و نه کیفرى براى دشمنانش . مردم دنیا چون کاروانند ، تا بار فکنند کاروانسالارشان بانگ بر آنان زند تا بار بندند و برانند . [نهج البلاغه]
ان کس که میگفت دوستم دارد عاشقی نبود
که به شوق من امده باشد رهگذری بود که
روی برگهای خشک پاییزی راه می رفت صدای
خش خش برگ ها همان اوازی بود که من
گمان می کردم می گوید دوستت دارم
ورود به بخش مدیریت